BALIĞIN RÜYASI

Yazmasaydım deli olacaktım

Haritada Bir Nokta.

Yazı yazmak gözlerin çok iyi gördüğü halde el yordamıyla bir labirentin içinde dolaşmak gibi.Labirentin içinde el yordamıyla dolaşmayı seçmek belki de.Bir taraftan çıkışı merak etmek bir taraftan o çıkşa hiç gelmek istememek yolu bulacakken tam ışığa yaklaşmışken gözlerini kapatarak ters istikamete dönmek gibi bir şey .Bir çeşit yolda olma hali.Yolu bilip bildiğini hiçbir zaman tam anlatamamak ya da tam anlatamayacağının korkusunu taşımak.Dahası o korkudan güç olmak,daha da dahası o korkudan zevk alıyor olmak.Özgüven sahibi olamıyorsun ama bir taraftan duruşun öyle sağlam ki bu duruşta özgüvensizlik münkün değil diyorsun.

Bir çeşit delilik.

Ama öyle güzel bir delilik ki..Kimseye benzemiyorsun.Birinin sana benzeme ihtimali ise zaten yok.Ruhunun sesini dinliyorsun kalbinin ıssız sokaklarında.Tek başınasın ve tek başına olmak yüreğine zerre korku düşürmüyor çünkü tek başınalığın bedelini yazarak çoktan ödemişsin yani aslında pek çok kişinin ödünü kopartan yalnızlık sana değmiyor bile.Kendi içinde kendini yenmektir yazmanın diğer adı.

Tüm deryalar senin,tüm koylar.Hangi kayanın dibinde hangi taşın altında ne var biliyorsun işte mesele de bu ya ,bildiğin halde yine hayret ediyorsun.Koca dünyayı hayret makamından seyrediyorsun.Bir rüyanın içinde yaşıyor gibisin.Sesler var ama sen o seslere uzaksın.Kendi içine öyle bir gömülmüşsün ki başka bir sesin farkında bile değilsin.Top patlasa duyamazsın artık.Ruhun başka alemlere evrilmiş çoktan.Sen artık eski sen değilsin.İşte bu nokta senin içindeki kıvılcımı ateşleyen yerdir Artık geri dönemezsin.Bir kere yazma işine bulaşmışssan ruhun aydınlığa kavuşana kadar yazacaksın yazarken de mumun peşinden koşan bir pervana gibi yanacaksın,hem de ne yanma..Döne döne yanacaksın yandıkça pişecek piştikçe olacaksın.Olmadan olur mu,OLMAZ.Yazmak için mutlaka olman gerekir olman içinse yanman..Yazı yazmak senin elin kolun nefesin olacak.Her şey sana bir ilham olacak.Pırıl pırıl bir gökyüzü,çakan bir  şimşek,yırtık bir yayakkabı,sıcaktan bunalan şu ihtiyar,okul çıkışı birbirini iten çocuklar şu en tepedeki en yeşil erik,dalındaki nar tüyleri ıslanmış tekir kedi bak nasıl da yalanıyor beni yaz dercesine bakıyor sana,bakmıyorsa bakacak.Yağan yağmur ve toprağın çıtır çıtır kurumuş sesi.. her şey seni çağırıyor bak ve her şey senin kalemine bakıyor haydi yıka ruhunun saçlarını benliğinin nehrinde uçur kuşlarını yüreğinden ve savur saçlarını tüm bu fırtınaya rağmen bu senin dönüşümün bu senin sesin bu senin yolun.Haydi çık sokaklara.Bu gökyüzü senin kanatlarına hasret bu çiçekler senin baharını bekliyor bu araba bu uçak ve bu yol sen gidesin diye.Senin sen olmaktan başka bir yolun yok ve bu yolu sana bulduran tek şey yazmanın büyüsüne kapılmak.Tıpkı inceden dinlediğin bir ilahiyi tekrar içinden  duymak gibi.Bir gençlik türküsünü mırıldanmak gibi.Ruhumda kanat sesleri içimdeki yaz ve arı vızıltıları.Kaybolmak isityorum  bu şehirde uçup gitmek..Evet bir balığım ben ve düşlerimde uçmak var.Kanatlarım yazılarım, kanatlarım seslerim kanatlarım satırlarım benim.İnanmıyor  musunuz uçabileceğime,gülerim size..Kimse benim gibi uçamaz mavinin her tonunu bilirim ben gökyüzü farksız mı sanırsınız denizden,çok mu gülersiniz uçan bir balığa.Yoksa korkar mısınız benden.Yosunlar ahtapot ve yengeçlerden bıkmış olamaz mıyım yeni dostlarım olsun isteyemez miyim mesela bir kumru mesla bir serçe belki de bir martıya aşığım,siz ne anlarsınız be yaşamaktan?

Yaşamak..bir başka adı da yazmaktır onun . Ey yazmak sadece İki harf eksiksin yaşamaktan..Onun formülünü de  redaktörler düşünsün.bEnim için ikisi de aynı kapıya çıkıyor nasılsa.

Yazmak sonsuzluğa atılmış bir imzadır.

Ölümsüzdür.

en güzel ayak izidir.

Bakakalırım giden geminin ardından

Atamam kendimi denize,dünya güzel

AYRILIŞ