El bebek gül bebek çocuklar.

Hayatımızda kalıcı olmasını hedeflediğimiz disiplin konusunda, genelde yetkiyi babanın üstlenmesi beklenir.
Ancak bu görevde babalık duygusu, annelik gibi içgüdüsel olmadığından, babaların işi biraz daha zorlaşmaktadır.
Yani babanın otoritesinin kabul edilmesi o dönemlerde pek mümkün olmaz!
Baba denilince sert bir kişilik gibi olumsuz imaj çizilmiştir çünkü!
Anne denilince de çocukların aklına koruyucu ve kollayıcı bir zırh gelmektedir.
Mecburen bu görevi üstlenen anneler ise genel olarak çocuğun hatalarını görmezden gelir, yapılan saygısızlığı kabullenir ve gizlemeyi tercih ederler.

Biz çok çektik, çocuklarımız çekmesin diyerek ve çocuklarını davranışlarında tamamen özgür bırakarak güya kayırırlar.

Oysa çocuğun bir şey yapması, yada yapması için maddi hediyeler almak, aşırı özverili davranmak gibi davranışlar yanlıştır.

Ödül yada ceza verilirken nedeni mutlaka anlatılmalıdır.

Çocuk ileriki yaşlarında kendisini etkileyecek ve davranışlarını o yönde geliştirecektir çünkü.

Çocuklar dünyayı tanımaya çalışırlarken mutlaka aileyi model alır ve davranışlarını taklit ederler.

Ve bu süreç sonrasında yaşayarak, görerek öğrendiklerini başkaları üzerinde uygulamaya başlarlar.

Anne ve baba arasında disiplin anlayışı yönünden birbirinden farklı görüşlerin bulunmasının da çocuklar üzerinde çok derin olumsuz etkileri vardır.

Sınırsız bir özgürlük içinde yetişen bu çocuklara neyin iyi, neyin kötü olduğunu ve kendilerini güç duruma sokabileceği gibi hususlar mutlaka öğretilmelidir.

Aksi halde, yalnız kendilerini düşünen, bencil davranışları yüzünden sevilmeyen, istenmeyen insanlar durumuna gelirler.

Hedeflenen disiplin anlayışında çocukları ikaz etmek için ağır cezalar değil, sadece bir sert bakış yeterli olmalıdır.