Kâmran İnan'a Minnetle

Kâmran İnan, aktif siyasetin içinde olduğu 25 yıllık dönemde Türkiye’de belki de en çok Dışişleri Bakanı olmayı hakeden siyasetçiyken bu göreve hiç getirilmedi. Henüz bitirdiğim anı kitabı “Siyaset Yılları” ve daha önce okuma şansı bulduğum “Devlet İdaresi” ve “Dış Politika” başlıklı kitaplarında büyük bir devlet adamı portresi gördüm. Özellikle katıldığı dış platformlarda Türkiye’yi savunması ile devleşmiş, yabancı devlet adamlarının, siyasetçilerin saygısını kazanmış. Anılarında, onun Türkiye’nin çıkarlarını korumadaki duruşuna gıpta eden Avrupalı bir siyasetçinin bir toplantıda kendisi için “İnan Türkiye’yi savunmada 4 tümene bedel” dediğini yazıyor. Ancak iç siyasetteki doğruculuğu nedeniyle mensubu olduğu parti liderlerinin şimşeklerini hep üzerine çekmiş bir isim.

25 yıllık siyaset hayatında karşılaştığı iç ve dış olayların, krizlerin, anılarında yaptığı tespitlerin, Türkiye’nin eksik gediğinin ve yanlışlarının, dünden bugüne aslında çok da değişmediği görülüyor. Sıklıkla devlet olarak Yunanistan ile Ege’de ve Kıbrıs’ta yaptığımız mücadelelere ve uluslararası platformlarda bu konuda yapılan tartışmalara ve kavgalara değiniyor. Devlet kadrolarında ve özellikle dış misyonumuzdaki şişmiş verimsiz kadrolara, dolayısıyla “israfa” yine çok sık vurgu yapıyor. Gerek siyasetçi, gerek bürokrat olarak devlet adamı yetiştirmekteki başarısızlığımızdan dem vuruyor. Lider sultasından kaynaklı olarak gerçek anlamda parti içi demokrasi olmadığını anlatıyor.

Kâmran İnan, kitabının son bölümünde aslında anılarının özeti de sayılabilecek şekilde “25 Yılın Dersleri” başlığı altında Türkiye’nin - kendisinin tespit ettiği - ana sorunlarını aktarmış. Bu özetin de özetini altta Blog okurlarına iletmek istiyorum. 2015 yılında vefat eden bu sıra dışı siyasetçimizin yazdığı “Siyaset Yılları” kitabını yeni siyasete girecek gençlerimizin tümünün okumasını dilerken, bu yazıyı rahmetli İnan’ın ülkemize yaptığı büyük hizmetlere ve özellikle de siyasi yaşamı boyunca verdiği erdem mücadelesine hayranlığım ve vefa duygularımın ifadesi olarak kaleme almak istedim. Kendisini saygıyla ve minnetle anıyorum. Bu seçkin devlet adamımız hayatta bir insanın gerçekleştirebileceği en büyük zirveye ulaştı: Göç ettikten sonra toplumda iyi anılan bir isim bıraktı. Ne mutlu ona.

-Siyaset çirkin değildir, memlekete hizmettir, ancak bazı siyasiler çirkin olabiliyor. 

-Siyaset-para-mafya ilişkileri acı bir gerçektir.  

-Demokrasinin işlemesi, eğitim ve kalkınma seviyesi ile orantılıdır.

-Toplumun demokrasiye katılımı sadece sandığa oy atmakla sınırlıdır.

-Türkiye’de siyasi parti kuruluşunda amme hizmetinden ziyade, şirket düşüncesi hakimdir.

-Parti tercihinde hâkim düşünce menfaat ve boş yer bulabilmektir.

-Demokrasinin önündeki en büyük engel bürokrasidir.   

-Türkiye’de bürokrasi siyasileşmiş, parsellenmiş, kutuplara ayrılmıştır.

-Siyasi partiler dışarıya karşı demokrasiyi savunurken, içinde lider diktası uygulamaktadır.

-Türkiye’de siyaset ve devlet adamı yetiştirme ocağı yoktur.

-Türk siyaseti ve parti başkanları sağlam belkemiğinden hoşlanmaz, belkemiğinin eğileni makbuldür.

-Sistemin bütün çarkları, lider sultasına göre kurulmuştur.

-Türkiye’de dürüstlük “beceriksizlik” olarak görülmekte ve yadırganmaktadır.

-Siyasete, Meclis’e girecek gençlerin ilk yılı dinlemeye, öğrenmeye, sistemi tanımaya ayrılmalıdır.

-Siyasi sorumluluk ve istifa, Türkiye’de devre dışı bırakılmıştır.

-Milletvekilleri iş takipçiliğini kabul etmemelidir.

-Türkiye’de özel sohbetlerde şahin olan siyasetçiler, parti lideri önünde güvercin olurlar.

-Türkiye’de fakir ve güçsüz insan doğumundan ölümüne kadar haksız, zengin ve güçlü insan ise hep haklıdır.

-Siyasi hayatımızın temel gıdası gerginlik ve kavgadır. Fikir ve proje üretmek zor, kavga etmek kolaydır.

-Türkiye’de medyanın açık ve objektif olması demokrasi sağlığı açısından şarttır.