Lodosla poyrazın sayklama şiiri

Gece kendi makamını arayan öksüz bir serseri misali…

Neden hep bir sahipsizlikle kendi kaderine teslim oluyorum cümlelerin,

Yakamoz bile denizin göğsüne sığınmışlığıyla bahtiyar,

İki deniz fenerinin arasına salıncak kurmuş balıkçılar,

Bereket sallıyorlar karanlığın zifirisine…

İçimin zifirini temizliyor balıkların fedakar çırpınışları…

Şu takanın hüzünlü ışığı, aşık kaptanın gözleri gibi süzülüyor sözün deryasından…

Mısraların tükenip bittiği yerde, bardağa rakı dolduruyor elim,

Rakı içimdeki derya kuzusu duyguların dermanı…

Derdi dermana soruyorum,

Onlar bir türlü buluşamayan iki deniz feneriyiz diye dert yanıyorlar bana…

Şimdi cümleleri üleştiremiyorum düşümde dul düşmüş kelimelere,

Bu saatte bir denizi kavuşturuyorum rakının bardaktaki lodos kokusuna,

İçimde bir poyrazla oturtuyorum şiirin son baş köşesine üç noktayı