Özgürlük arayışı

 

"Sevgililerin mi, emekçi kadınların günü mü daha önemliydi?

 

Sevgililer gününün nasıl ve ne zaman başladığını pek bilmiyordu. Bir ara bu konudaki öykülerin eski Roma'ya uzandığını, din adamı Valentine'i sevgiye bağlayan efsanelerin 14. yüzyılda çıktığını okumuştu. 

 

Diğeriyse 19. yüzyıl ortasında 40 bin dokuma işçisinin daha iyi çalışma koşulları için başladığı greve dayanıyordu. Polis saldırmış, çalışanlar içeriye kitlenmiş, çıkan yangında çoğu kadın yüzün üzerinde kişi ölmüştü. Bu olayın unutulmaması amacıyla sonraları 8 Mart, Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak belirlenmişti." (1)

 

Selim'i geçen yılın son gününden beri görmedim. (2) Bir daha ne zaman göreceğimi, görüp göremeyeceğimi de bilmiyorum.

 

Geçen yıla göre kadınların daha iyi bir durumda olduğu söylenebilir mi?

 

İnsan, kadın, sevgili, eş, anne, dost, arkadaş olarak yaşamın en ağır yüklerini taşıyan kadınlar tarihin kendilerini sıkıştırdığı dar alandan çıkabiliyorlar mı?

 

Kuşkusuz bir gün tüm sorunları geride bırakıp insanların yaşamın güzelliklerini özgürce paylaştığı bir dünyada yaşayacağız.

 

Bugün oraya ne kadar yakınız?

 

Yaşamı umutsuz bir bekleyişle noktalanan Berfo Ana'nın sonu pek de yakın olmadığımızı gösteriyor.

 

....

 

Berfo Ana 21 Şubat 2013 Perşembe günü öldü.

 

Oğlu Cemil Kırbayır 12 Eylül 1980 darbesinin ertesi gününde gözaltına alınmıştı. (3)

 

Berfo Ana o günden yaşamını yitirdiği güne dek oğlunu aramaktan vazgeçmemişti. Kaybedilmiş yakınlarını 1995'ten beri arayan Cumartesi Anneleri'nin simgesi olmuştu. Adına yakılan bir türkü (4) vardı:

 

Berfo... Sen uzaklarda ağlayansın

Berfo... Sen acı türkü söyleyensin

Berfo... Sen oğula yanansın Berfo

 

Tek dileği ölmeden oğlunun mezarını görebilmekti.

 

Bu dileği gerçekleşmedi ama Berfo Ana kayıp yakınlarının acılarının ölümsüz bir simgesi oldu.

 

Daha güzel bir dünyaya vardığımızda bunda Berfo Ana'nın da büyük bir katkısı olmayacak mı?