Parmak çocuk

15 gündür masamda bir yazı vardı. Benim oğlan bırakmış, bak baba yazıda yanlış kelimeler var mı diye; kağıtların arasına karışmış. Bugün okudum.

İnsanın kalbi fırtınalar dolu, bir derya gibidir. Kah eser, kah da durulur. O an; bu yazıyı okuduktan sonra benimki de duruldu. O deryaya bir damla düştü, yayıldı daire daire her biri bir anı, bir öykü oldu.

Neden bu başlık derseniz? Aklıma Zeyno annenin anısı geldi. Onun da anısında bir Parmak çocuk vardı. Zeyno annenin öyküsünü okumuşsanız, yorumlar bölümündeki parmak çocuk bu, aşağıda yazacağım yazıyı yazmış.

25 senenin üç senesini vatanında geçirmiş o parmak çocuk. Bir öğretmeni varmış, üçüncü sınıfa kadar okutmuş. Öyle okutmuş ki, bu üç sene içersinde vatan sevgisinin ne olduğunu içine yerleştirmiş. Sonra gene o parmak çocuk gurbete dönüş yapmış. Ben de karar verdim hiç düzeltme yapmadan size aktaracağım parmak çocuğun yazısını.

"Güneş yeniden doğdu bir tanem, gazeteler dolu ölüm manşetleriyle, askerlerimiz yorulmaksızın, savaşıyor bu vatan için. Anaların gözü yaşlı, kaybettiği Mehmet'çik için.

Deniz bu gün durgun birtanem, içim çok hoş! Anamdan mektup geldi, beni sormuşsun nasılım diye. Çamura bulanmış, duruyorum düşmana karşı, sen rahat uyu diye.

Az kaldı bir tanem, merak etme yakın da sana gelecem. Dualarım çoktur umarım sarmazlar beni bayrağa, koymazlar cansız vücudumu, senin önünde o güzel toprağa.

Hatamı, iyi mi bunu bilemem vatan sevgisi yüzünden sana kaçıp gelemem. Yine zaman gelecek oturacağız denize karşı bir tanem. İzleyeceğiz o güzel manzarayı. Balıkçılar uykusuz, dolduracaklar sandalları.

Düşman uyumuyor bir tanem, bizim gibi, kurşun kapladı yüreğimi, söz veremem sana ölmeyeceğimi. Vatan sağ olsun vatan. Siz rahat uyuyun, biz razıyız, canımızı vermeye. Andımızdır.

Vatanımızı, Anamızı; sizi sevmeyi. "

Oğlun A.Fahir Erdil.

Gözlerim doldu; sağ olasın öğretmenim dedim gönülden, böyle eğitmişsin kısa zamanda payidar olacaktır bu vatan sizler var oldukça.

Saygılar...