Sevda Ateşi ile

Sana seslendim.

Dedim ki;

Gel;

Gel bana...

Bana derken;

Kor alevi sevdama...

Duydun

Sen duydun,

Ben bekledim.

Bekledim ama;

Sen gelmedin.

Aradan günler-günler geçti.

O günler ki;

Geçtiğin hemen her yolda,

Ve o yollar ki;

O yollar;

Adeta yıllar...

Dediler;

Güzele gel demeseydin.

Gel demeseydin o güzele...

Çünkü,

Güzele denmez öyle...

Tamam dedim,

Tamam anladım.

Anladım;

Ben geldim sana;

Senin geçtiğin o güzel yollara.

Geldim günler boyunca ama,

Bir kez olsun göremedim.

Ben,

Beni sana,

Seni ise bana

Denk getiremedim.

Sonra,

Sonra dediler;

Yine yanlış yaptın.

Ohaaa dedim.

Ohaaa...

Ooo...haaa...pardon

Nedendir?

Dediler;

Güzele gel denmez.

Eee tamam dedim.

Tamam, anladım da...sonra?

Güzele gel denmez,

Gel denilen güzele ise gidilmez.

Dedim;

Neden?

Geciktin dediler.

Geciktin artık...

Gel demeden önce;

Geldim deseydin.

Sevdanın alevini

Yoluna serseydin...

Sevdan ile alevli yollarda,

Yollar alev;

Kalpler ateş altında...

Ve deseydin ona;

Bir beni;

Bir de sevdamı; aşkımı sev!

Sonra,

Sonra sen,

Sen siren sesleri altında;

Yüreği alev-alev olan sen,

Sevda ateşinin düştüğü yere;

O güzele

İtfaiyeci selamı verseydin.

:-)

Tarık Toraman

01.Ocak.2009