Sıradan Bir gün...

Sabah oluyor ve alarm sesinden önce uyanıyorum, alarm seslerine inat, kalkıp kapatıyorum, sonra bir bakıyorum yollardayım yine ! Sonra soruyorum kendime zaten ben ne zaman yollarda olmadım ki ? ne zaman yere baksam yol taşları, kaldırımlar, asvaltlar... Sonra bakıyorum etrafıma ansızın boğazın ortasındayım, iki yaka istanbul, gözümün önünden istanbul geçiyor ben izliyorum, metrobüs içinde durgun kalabalıkta etrafa sessiz sessiz gülümseyen bir çocuk :) bir anda çocuğun gülümsemesi benim gülümsemem oluyor, sonra güzel bir kadın, gece oluyor yoruluyorum, şöyle bi oturayım ayaklarımı uzatayım diyorum vakit olmuyor sanki, çünkü bir bakmışım sabah olmuş alarm sesine inat erken kalkıyorum ve yeni bir gün daha bitiyor...