Bu sabah pırıl pırıl bir güne uyandım. Günler sonra sağlıklı bir şekilde uyanmanın bilinciyle, günümün değeri daha da arttı. Gazetemi aldım elime bir göz atayım dedim. Ve... Ve adeta duvara çarptım!!!..
Biraz zor uyandım sabaha ama uyandım. Aklımı çeldin birden kalktım, şorttu, bandanaydı, spor ayakkabısıydı… yürüyüşe dolandım. İyi ki dolandım. Bayram sabahlarının üçüncüsünde şehrim yine bana kalmışt..
Gülpembe… Ben bugün eve geldiğimde “sen”i yazacaktım Gülpembe… “sen” i “ben” i… bizim gibileri. Ama yazamadım Gülpembe. Aklımda olan başka şey vardı, onu yazmaya başlamıştım, hatta senle buluşmay..
Özlemişim… İzmir’imi anlatmayı özlemişim… Günlerdir, çok özel şeyler yazıyorum biliyorum, yine de İzmir’imi anlatmayı özlemişim. Aslında anlattıklarım hep şehrimde yaşadıklarım. Ama başlıkta “İzmir” y..
Hafta sonuna doğru yorulursunuz da hani, çok da umursamazsınız; ertesi gün basit; olağanüstü bir gün sizi beklemektedir; evinizdesinizdir, bir gülümseme yayılır yüzünüze, bulaşıkları keyifle yıkamaya ..
O'nu çok özledim… Bunu, birini özleyen bilir ancak… Hani saatlerdir, günlerdir, aylardır; "asırlardır" göremediğini özlemek… Nasıl bir duygudur? Bilen bilir. Çok özledim. Yüreğimi acıtan bu özle..
Sabaha, Poyraz'ın kollarında uyanmak… Gül kokusuna uyanmak… Sahi açık kalan camdan mı geliyordu gül kokusu, yoksa bir ara üşüyüp de iyice kucağına sokulduğunda hissettiği gibi, gül kokan Poyraz'ın ..
Her şey postama gelen tek satırlık mektupla başladı. Bir satır da olsa okuduklarıma inanamadım. Ben kaç gündür bekliyorum, gözlerim yollarda kaldı, neredeyse kargocu yanlış anlayıp onun yolunu gözledi..
Son zamanlarda bir filme gitmeyi düşünüp de gidene kadar "Aaaa, nerdeyse vizyondan kalkıyormuş" duygusunu yaşıyorum. Yooo, ben çok geç kalmıyorum. Nedense bazı filmler ki "güzel" olduklarını ya da ö..
Bakmayın böyle “suçlu suçlu” yazdığıma. Vallahi güzel bir şey yaptık. Ama neresinden başlasam anlatmaya bilemiyorum. Dünden; dört nisan cuma gününden başlayayım en iyisi. Aylardır..