Ölümün tene dokunduğu an yangın yeri artık,geride büyük bir acı ve bilinmez bir sonsuzluğu bırakır.Ölümün gizemi çözülemediğinden sürekli olarak düşündürür insanlığı. Hayat bu sonsuz ..
Ben’in duygusu çok önemliydi bu nedenle hayata bakışım duygumun penceresinden oluyordu. Duygularım derinliğim demekti; farkındalığımdı belki daha fazla acıya sebep... Hayata karşı yenik olmak gibi ..
Umudu toprağa eker ve bekleriz...Sert soğuklar ve anlık dalgalar bazen bir yıkımın habercisi gibi gelir bize; nasıl dayanır narin bir tohum diye düşünürüz fakat inanmak ne büyük güçtür oysa ki...To..
Kara benizli bir çocuktum; büyüdüm ve hayallerimi sığdıramadım şu yüreğime. Bilemediğim nedenlerim vardı. Cevabını şu an bulamadığım bir sorun için gelmiş olmalıydım şu dünyaya. Tanrıyı aradım önc..
Varlık sebebimizi düşünürüm zaman zaman bu durumdan algıladığım ise yeniden yaratmak; müzikle, resimle, heykelle belki de yeni dünyaya gelmiş bir bebekle her an yeniden yaratmak oluyor bütün eylemi..
Hayatın ezici zihin bulantısı; yüreğimi burkarken daha çok düşünmeye başladım. Düşüncelerimdeki derinlik beni de korkutuyordu o vakit. Kelimelerim daha bir kanatıyordu çünkü kanayandım. Toplumun ya..
Hayata karşı bir yönüm hep küskün kaldı; melankolik ruh halim mi diye düşünüyorum bazen fakat hayır daha fazlası; bireysel yenilenmenin gücü inkar edilemez fakat toplumsal acının gölgesinde kalıyor..
Eskiden duyguları tarif eden kelimeler sanırdım ve kendimi usta bilirdim bu uğurda oysa şu an anlıyorum ki asıl olan yazılamayan, kelimelere dökülemeyen tarifsiz duygularmış. Kelimelerde ki netlik ..
Gibilerle yaşanan bir hayatın; masal tadında olmasından kimler rahatsızlık duyabilir ki? Yaşanan gerçeklik ile hayalini kurduğum hayali bir hayatın verdiği mutluluk denk olabilir mi? Öyleyse kendi ..
Yazmak neden bu kadar ağır? İfade edilen anlamından yoksun mu bırakır? Bu nedenle mi bütün kaygılarım? Tam anlatma ihtiyacım bundan mı doğuyor? Gerçeğin kalbinden vurup geçmek var. Bütün gerçekler ..