'Çok yüksek bir ihtimalden düşmüş bir hayalın kırıkları gibiyim, acı ve umutsuz... Gereği düşünülmuş bir umutsuzluk mahkemesinin, acıyla kırılan en mutsuz kalemidir ayrılık. Kim sever ki ayrılığı?...
'Geçtikçe zaman, bir çok şeyi hatırlatır insana. Hayat ise, bir çok şeyi acımasızca alıp gider... Her kar yağdığında Ankara'ya, zamanın bana ilk hatırlattığı şey, çocukluğum oluyordu. Bu şehrin don..
'Oysa ne güzeldir şimdi, bir pencere önünde yağmuru izleyebilmek. Sokaklar bomboş. Su birikintileriyle dolu şimdi bütün yollar. Yoldan geçen arabaların fışkırttığı su sesleriyle çınlıyor şimdi Anka..
'Bazen, iki bisküvit arasına konulan bir lokumun tadıyla tatlı, bazen de, iki umutsuzluk arasınnda hüzünlü bir mutsuzlukla karıştırılmış bir acı. Kısacası, tatlı ya da acı, her anı paylaşmakmış dos..
'Kaybetmekten korktuğum, ve hiç bir zaman kırılmasını istemediğim oyuncaklarım vardı benim. Eğer kaybedersem bir oyuncağımı, sanki babamı kaybedecekmişim gibi hissederdim. Eğer kırılırsa bir oyunca..
'Ne kadar büyürsek büyüyelim, ne kadar geçerse geçsin şu zaman, hep kendi kendini hatırlatan koskocaman bir hayat oluyordu çocukluğumuz. Sahi, kim unutabilir ki, çocukluk zamanlarında paralar birik..
'Rengini bile bilmediğim gözlerim kadardı özlemek. Keşke bir uçurtma olsaydı şimdi zaman. Ve o uçurtmayı hep babam yapmış olsaydı. Ben hiç göremedim babamın yüzünü. fotografları var. ama ben bakamı..
Cevapsızca kalmış soruların içinden geçiyor şimdi zaman. Sahi, kaç kelimeden oluşuyordu bir yara? Kaç cümle bir yaranın kabuğu olabilirdi? Kaç harf ile durdurulabilir içten içe kanayan bir yaranın ..
'Çok Alışırsan Eğer, Çok Kaybedersin Diyordu Hayat. Haklıydı Belki de. Çünkü, En Çok Sevdiklerimiz, En Çok Alıştıklarımızdı. Ve En Çok Alıştıklarımız ise, En Çok Kaybettiklerimizdi. Çocukken Başlıy..
Hiç bitmesin istersin, ama hep biter. hiç gitmesin istersin, hep yanında kalsın istersin, ama hep gider. ve buna rağmen insan hep alışır. Bazen kokusuna. bazen sesine. bazen gülümsemelerine, bazen ..