yanında bir yol arkadaşı olmalı insanın, büyümeyen, öyle dupduru, tepkisiz, gülmek için bahane arayan.. her insan masum doğar, özüne dönmek, gitgide Allah'a yakınlaşmaktır, ..
Soğuk. Çok soğuk. Kelimeleri yazarken parmaklarım titriyor aslında. Üşümek hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. Ve bunca soğuğa rağmen yürümek. Nereye gittiğini/gideceğini hesaplamad..
Zamanın en zamansız şakasıydın bana, En olmadık zamanda gelmiştin nedense, Ve yine öyle en olmadık bir zamanda gittin. Sürekli ulaşılmazım oldun sonra, Neyi düşünsem, Nereye ula..
Doğacak yeni bir gün daha. Yeni bir sen gelecek gözümün önüne. Yeniden keşfedeceğim 'sen'i. Saçlarını, gözlerini, gülüşünü. Yeni bir şehir olacak belkide umudum. Karanlığın ardı..
Sen ulaşılması imkansız bir hayaldin benim için. Sen. İmkânsız. Hayal. En çok hayal tarafını sevdim. Gezdiğim bütün şehirlere götürdüm seni. İsmini her duyduğumda, Seninkine ben..
Anımsamalı mıyım seni, bir şehir duyduğumda, Aklımdan aradaki mesafeyi ölçmeli miyim şimdi sana bir şehir yakınlaştığımda, Yok yok, susmalıyım sadece, Gözlerine bakmamalıyım sen giderke..
Gecenin karanlığında boş defterimleyim, Bu gelgitler ve özlemler boğuyor beni An gelir unutulması gerektiği hissedilir. An gelir unutulması gerektiği hissi saçma bulunur. Soyut olan..
Bu sıralar gözümde bir kelime canlanıyor. Kısa. Anlamsız. Gereksiz. Her seferinde daha da anlamsızlaşan, Konuşmanın orta yerinde misal, Ya da bir konuya başlama aşamasındayk..
Sana söyleyemediklerimi bu temiz, beyaz sayfaya yazmak için aldım elime kalemi, Son yıllarda bana karşı gösterdiğin fedakârlıklar. Ve son gün beni anlamasanda dinleyişin, anlamak isteyişin,..
Sana kavuşmam için ayrılmamız gerek. Gözlerini gözlerimden kaçırmalı, korkmalısın bir defa. Susmalısın. Ara ara, uzun uzun. Korkmalısın yalan söylemekten, utanmalısın. Kopmalısı..
Artık herhangi bir sayfaya baktığımda daha net bir görüntü oluşuyor. Her yazıda 'sen'i görüyo..