Yaktın beni Cennet Mahallesi

Bir arkadaşımız çekirdek çitleyerek, çay kahve içerek ''Avrupa Yakası' dizisini seyretmenin zevkli bir uğraşı olduğundan bahsetmiş bloğunda. Beni de heveslendirdi. ''Cennet Mahallesi'' dizisini zevkle seyrederim ya, ''dur şunlara bir yağcılık yapayım, göklere çıkarayım'' dedim.

Göklere çıkardım da bütün gün sadece 3 kişinin kafası göğe çevrilmiş. Kimse okumamış.

Buna üzülmezdim aslında ama bu yazı yüzünden şu anda benim web sitem gitti. Nereye gittiğini ben de bilmiyorum. Bir aydır uğraşıyorum bu siteyle. Bana web tasarım konusunda yardımcı olacak arkadaş, ''ölümüne kangayız'' diyordu. İstanbul'a gitti, kangalık bitti. Daha yaşıyoruz. Belki de 'öldükten sonra kangayız'' demek istedi. Bilemiyorum.

Bu arkadaş olmayınca ben kimseye soramıyorum. Kendi kendime web sitemin tasarımını yapmakla uğraşıyorum. Bu arada birkaç da bloğum var. Ücretsiz. Onları da öğrenmek için epey zamanım gitti. ''Paralı web sitem olsun da daha güzel şeyler yapayım'' diye düşündüm. Sanki Lejyonerler paralı asker diye daha güzel savaşıyorlar. Aklıma nereden geldiyse geldi işte...

Hosting hizmeti için yıllık bir ücret ödedim web servisi veren firmaya. Ama parasız bloglar daha iyi hizmet veriyorlar ve kullanımı daha kolay geldi bana.

Neyse, mizah yazıyoruz, neredeyse okuyucuyu ağlayacak. Benden mizah yazarı olmayacağını biliyordum zaten. Aklıma hep hüzünlü kelimeler geliyor. Bunlarla da mizahi cümleler kuramıyorum tabii. Sanki aboneyim ben bu namussuz kelimelere. Töbe töbe...

Kusura bakmayın ya. Biraz canım sıkıldı da. Şuraya yazıyorum web sitemin adresini. Üşenmeyin tıklayın lütfen. Sadece CENNET MAHALLESİ grafiğini göreceksiniz. Başka bir şey kalmadı. Hikayemin gerçek bir hikaye olduğunu siz de görün lütfen. Tabii bu yazıma beni teselli eden birkaç yorum yazarsanız sevinirim. Yalan da olsa, ''Ah, vah çok üzüldük. Geçer, geçince bir şeyin kalmaz...'' filan gibi şeyler canım. Çok düşünmenize gerek yok. İmla hatası da yapabilirsiniz. Eleştirmeyeceğim.

http://www.agoraforum.com

Ben bu grafiği dün gece yazdığım yazı için hazırladım, bir de slayt şeklinin kodunu kodum dosyaya. Komaz olaydım. ''Madem ki bu grafiğin slaytının kodu da var, şu kodu siteme koyayım'' diye düşündüm. Kodu sitemin index şablon kısmına kodum. Hem de en altına. Yani tedbirliyim ha... Bir aksilik olursa sileyim diye tedbir aldım. Hemen en aşağıdan silivereceğim.

''Kayıtları değiştir'' düğmesine merakla bastım. Sevinçten uçacağım. Grafik slayt haliyle bir gidip bir geliyor, büyüyor, küçülüyor. Siz olsanız sevinmez misiniz? Artık siteme slaytlı grafikler yerleştireceğim, hareketlenecek, bir iki hafta daha içeriğini doldurup tanıtıma geçeceğim.

''ANA SAYFA''ya geçip de bakayım dedim. Ne anasayfa düğmesi kalmış, ne de babasayfa. Hepsi sizlere ömür. Dün geceden beri canım çıktı. Sabahlara kadar uğraştım netice alamadım. Bilgisayarımı 3 gün geriye yükledim. Bana mısın demedi. Tüm uğraşılarım netice vermedi.

İstanbul'a yerleşen İzmirli arkadaşı arıyorum Messengerde. Bağlı değil. En azından sorarım ona ''biz dünyada mı kangayız, ahirette mi? Dünyada kangaysak, bu ne biçim kangalık böyle? Gittiğinden beri aradığı yok, bari uzaktan talimatla şu problemimi çöz'' diyeceğim. Yok ahirette kangaysak, şimdiden kangalığa başlasın. Problemi çözerek.

Pazarım yine zehir oldu. Sabaha kadar uyumayınca ancak öğleden sonra uyanabildim. Bırakın kahvaltı yapmayı, brunch bile yapamadım. Öğleden sonra yapılan kahvaltıya ne ad verilirse onu yaptım. BREAKDINNER olabilir.

Aslında 2 gündür evden kaçan karakedimi arayacaktım. Mutfakta üzeri karlı Ağrı Dağı gibi duran bulaşıkların hepsini yıkayacaktım. Öğleden sonra da Kordon'a giderek balık avlayanları seyredip, fotoğraf çekecektim. Gerçi balık avlamak yasak ama bizim insanlarımızın çoğu duymamıştır bu yasağı.

Neyse epey bir dertliyim. Aslında beni unutan kangayı ben de unutacaktım ama şu problemi çözsün de ondan sonra unutayım.

Mustafa Mumcu, 29 Nisan 2007, saat: 18:05